Mestrom – Coenen, Maria

Ter nagedachtenis en dankbare herinnering aan

Maria Coenen

weduwe van
Hubertus Mestrom

Geboren te Grathem op 14 april 1920
Overleden te Roermond op 14 juni 2017

Na de uitvaart op 21 juni 2017 in de parochiekerk van de H. Barbara te Leveroy hebben wij haar bij haar echtgenoot ter ruste gelegd op de R.K. begraafplaats aldaar.

Maria was in al haar eenvoud en bescheidenheid heel bijzonder. Hartelijk, gastvrij en altijd belangstellend. Daarnaast wist zij precies wat zij wilde en kon zij kordaat optreden. Haar huis stond voor iedereen open. Je voelde je er meteen op je gemak. Eigen belang stond nimmer voorop. Zij oordeelde, laat staan, veroordeelde niemand. Steeds zag zij het positieve in de ander. Zij leefde met iedereen mee. Geen verjaardag sloeg zij over. Haar dankbaarheid was telkens groot. Geen wonder dat velen zo lang, zo vaak en zo graag bij haar op bezoek kwamen. Niet voor niets luidt het spreekwoord: “Wie goed doet, goed ontmoet.”

Maria had het samen met Bèr goed naar de zin op de boerderij; 52 jaar deelden zij lief en leed. Helaas viel hen het geluk van het krijgen van kinderen niet ten deel. Maria was een echte boerin. Haar hart lag duidelijk meer bij de dieren dan bij liet huishouden. Haar gestalte was voor menig biggetje het eerste dat het na de geboorte te zien kreeg.

De modernisering van de landbouw lieten beiden goeddeels aan zich voorbij gaan; ze waren tevreden zoals ze leefden. Na beëindiging van het boerenbedrijf brak er voor hen een betere tijd aan. Zij trokken er toen vaak samen op uit. Het bracht hen zelfs tot in Lourdes.

In 2005 moest Maria afscheid nemen van haar geliefde echtgenoot. Zij bleef alleen achter. Een hard gelag maar zij wist de draad snel op te pakken. Voortaan was het ‘kèmerke’ haar domein. Daar kon je haar altijd vinden: breiend, kaartend, televisiekijkend of de krant lezend.

Pas vanaf haar 95ste ging haar gezondheid zichtbaar achteruit. Gelukkig kon zij -met name dankzij de grenzeloze inzet van de buren Mia, Pierre en Tiny- thuis blijven wonen. Er moest wel allerhande zorg worden ingeschakeld. Dat was voorwaar niet eenvoudig. Zij leefde op haar eigen manier. Daar was geen plaats voor derden. Uiteindelijk heeft zij alle hulp geaccepteerd en er het beste van weten te maken.

De laatste maanden werd het leven alsmaar zwaarder. Na de zoveelste val dreigde zij zelfs de moed te verliezen. Haar enorme optimisme hielp haar echter opnieuw op de been. Uiteindelijk kwam het overlijden toch nog onverwacht. Stilletjes is zij ’s nachts van ons heengegaan. Kennelijk wilde zij wederom liever niemand tot last zijn.

Maria, wij kijken samen terug op een lang en mooi leven. Jij was waarlijk een goed mens!

Jouw dierbaren