Bommel – van de Vondervoort, Truus van

Een dankbare herinnering aan

Truus van Bommel – van de Vondervoort

echtgenote van
Pierre van Bommel †

Geboren te Asten op 25 juni 1933
Overleden te Weert op 23 november 2023
Afscheid te Baexem op 30 november 2023

Mam groeide met haar ouders en 12 broers en zussen op de Valenpeelsedijk in Someren op. Ze ging naar school, maar de beste leerschool had ze thuis waar ze het harde werken en zorgen al vroeg meekreeg. Zodra ze oud genoeg was ging ze als “maegdje” op een grote boerderij in Baexem “dienen”. De liefde kwam op haar pad tijdens Ospel kermis, toen ze pap leerde kennen. Ze trok bij pap, zijn ouders en zijn broer Jozef op de ouderlijke boerderij van pap in Leveroy in. Hun gezin breidde zich daar uit met vijf kinderen.

Het leven was sober maar goed. Mam zorgde dat het een lieve lust was. Ze waren grotendeels zelfvoorzienend met groenten uit eigen tuin en dieren van de boerderij die vetgemest werden voor eigen consumptie. Creatief was mam ook. Haar handen stonden eigenlijk nooit stil. Ze haakte, breidde en naaide veel.

Alsof er thuis niet al genoeg werk te verrichten was deed ze er buitenshuis agrarisch seizoenswerk bij. Tevens poetste ze de kerk in Leveroy. Een rustmomentje had mam als ze naar de Heilige Mis in de kerk ging, met het gezin ging toeren of als ze samen met pap een weekje op vakantie ging. Mam genoot van de kleine dingen. Volksdansen of dansen met pap in België. Duitstalige schlagermuziek luisteren. Een stukje “varen”, oftewel toeren met pap door de omgeving, met de auto of op de bok van de sjees. De wijncursussen nadat zij met de boerderij gestopt waren en de spelletjesprogramma’s die ze volgde op televisie.

Mam en pap werden de trotse oma en opa van negen kleinkinderen. Die leerden bij oma en opa alles over de natuur en werden door oma altijd flink verwend. De kers op de taart waren de twee achterkleinkinderen die zij mochten verwelkomen en waar ze nog erg van hebben genoten. Mam vond het heerlijk als de familie en vrienden kwamen koffiedrinken, voor de maandelijkse wandeling of als er een kaartje werd gelegd. Ze drukte iedereen op het hart vooral met lege handen te komen. Terwijl diezelfde handen nooit leeg bleven bij het weggaan. Altijd kreeg het bezoek iets uit de hoof mee.

Drie maanden geleden moest zij tot haar grote verdriet na bijna 68 huwelijksjaren afscheid nemen van pap. Alleen in het huis blijven wonen wilde zij niet en ze verhuisde naar het Wozoco in Ospel. Daar heeft ze slechts een week mogen ver-blijven. Door een val kwam zij in het ziekenhuis terecht. Zij sprak haar laatste wens uit om naar pap te gaan. Op 23 november ging die wens in vervulling en liet ze het leven zachtjes los.