SV Leveroy wil zelfstandig blijven, zo lang als het kan

Bron de Limburger: 27-02-2020
Door: Tjeu Stemkens
Voetbalclubs in kleine dorpen (rond duizend inwoners) hebben het moeilijk om het hoofd boven water te houden. Sommige kozen voor opheffing, andere voor de recreatieve competitie en weer andere redden zich via fusies.
„Leveroy heeft niet alleen een voetbalclub, maar ook een fanfare, een schutterij en een tennisclub. We hebben 230 leden, bijna een kwart van de hele bevolking. Soms is de bezetting van een team wat krap, maar het lukt nog altijd. Bij de mannen hebben we allemaal spelers uit het eigen dorp. We willen zelfstandig blijven, zo lang als het kan. Verschillende jongeren hebben ook al zitting genomen in het bestuur. Ze hebben hart voor de club.”
Successen
Het mannenelftal behaalde zijn grootste successen in de jaren tachtig. Twee keer werd SV Leveroy derdeklasser, zij het slechts beide keren voor één seizoen. In dit millennium wipte de ploeg veelal tussen de vijfde en zesde klasse. Het laatste kampioenschap dateert van 2000/2001, in de vijfde klasse. Eén jaar werd in de vierde klasse stand gehouden. Nog twee seizoenen bereikte Leveroy de vierde klasse, beide keren via de nacompetitie.
Maar in de laatste twintig jaar degradeerde de hoofdmacht ook vijfmaal. „We horen normaal gesproken in de vijfde klasse thuis”, zegt Cillekens. „Alleen bij een echt goede lichting zat een stapje omhoog erin.”
Paradepaardje
Het vrouwenteam was vaak het paradepaardje van de club. In de jaren tachtig was Leivere met Ria Vestjens en Ans en Els Dings een Limburgse topper die de titels aan elkaar reeg en zelfs een keer tweede van Nederland werd. In 2000 werd de vrouwentak opgeheven, maar de draad werd in 2008 weer opgepakt. Via titels in 2011/2012, 2012/2013 en 2016/2017 klom het team op naar de tweede klasse. Daarmee was Leveroy de hoogst spelende club in Midden-Limburg. Cillekens: „De meiden komen niet allemaal uit Leveroy. Talenten uit de regio komen hier uit eigen beweging, omdat ze op hoger niveau willen spelen.”
