Lars van Roij zegt vrouwen na negen jaar vaarwel

In de rubriek Half Drie wordt wekelijks een opvallend persoon uit het amateurvoetbal geportretteerd. Vandaag: Lars van Roij van Leveroy.

Na afloop van Leveroy – DBS (7-1) vond er een gezellige picknick plaats op het veld in Leveroy.

Het vrouwenelftal van de club uit Midden-Limburg had een afscheid georganiseerd voor een aantal mensen, onder wie Lars van Roij (34). Hij gaat de meiden na negen jaar verlaten. „Dat was heel leuk van ze”, kijkt Van Roij terug. „Ik moest onder meer allemaal vragen beantwoorden over gênante gebeurtenissen die de dames ooit hadden meegemaakt. Had ik het fout, dan moest ik een slok alcohol drinken. Ik kan je vertellen dat ik geen dorst heb hoeven lijden.” 

In 2008 wordt Van Roij benaderd om het vrouwenvoetbal in Leveroy weer op poten te zetten. In de jaren ’80 kenden de vrouwen van Leveroy een zeer succesvolle periode, waarin het zelfs tweede van Nederland werd. Die gloriejaren liggen in een ver verleden op het moment dat Van Roij gevraagd wordt. „Mijn zus wilde met een aantal vriendinnen een team opzetten en ze zochten nog een trainer. Ik heb toen eigenlijk een beetje uit nieuwsgierigheid ‘ja’ gezegd. Ik was heel benieuwd hoe me dat af zou gaan, zeker met een groep puberende meiden.” Bijgestaan door zijn vader begint Van Roij aan zijn eerste job als trainer.

Hij kent niet bepaald een vliegende start als coach. In het eerste seizoen verliezen de dames maar liefst veertien wedstrijden op rij. Leveroy is het lachertje van de competitie. „In het begin waren we al blij als we de middenlijn overkwamen”, zegt Van Roij lachend. „Als we destijds bij een 5-0 achterstand een doelpunt maakten, juichten we nog harder dan onze tegenstander bij hùn treffers.” Het amateurisme straalt er in die jaren vanaf, maar het is ook het begin van iets moois. In het tweede seizoen gaat het al beter en langzamerhand klimt de ploeg omhoog. Na drie jaar doet Van Roij een stapje terug.

Hij verruilt het hoofdtrainerschap voor de rol van leider en ‘manusje van alles’. „Het werd allemaal iets serieuzer. Ik moest soms harde keuzes maken, waardoor sommige meiden minder aan spelen toe kwamen. Daar had ik moeite mee. Dat komt waarschijnlijk ook door mijn werk als leraar. Ik leer de kinderen dat iedereen, ondanks alle verschillen, gelijk is en probeer daar ook naar te handelen.”

Van Roij blijft als leider nauw betrokken bij het elftal en maakt onder meer drie kampioenschappen mee. In de derde klasse is Leveroy dit seizoen op een derde plek geëindigd, waardoor het zich heeft geplaatst voor de nacompetitie om promotie. „Het zou mooi zijn om afscheid te kunnen nemen met promotie.

Vorig jaar waren we er al dichtbij, hopelijk lukt het ons nu wel.

 

Voor mezelf is het na negen jaar mooi geweest. Het kost veel tijd en energie, die kan ik nu aan andere dingen gaan besteden, zoals tennissen en fietsen. Het zou heel goed kunnen dat ik spijt krijg van dit besluit, maar dat zien we vanzelf wel.”

Mocht het toch weer beginnen te kriebelen, dan kan Van Roij altijd nog aan de slag in de jeugd van Heythuysen. „Enkele jongens uit mijn klas hebben me gepolst om leider van hun elftal te worden, maar ik denk niet dat ik dat ga doen. Al was ik gevleid dat ze het mij vroegen.”