Kruijs, Frans van de

Een herinnering aan

Frans van de Kruijs

echtgenoot van
Annie Wijers

* Weert – Leuken, 3 december 1930 – Leveroy, 25 februari 2016

Oos pap en oos opa

Iemand om trots op te zijn. Oos pap was in onze ogen een bijzondere “vent”. Als jongetje van negen verloor hij zijn eigen vader en bleef hij met zijn moeder, drie zussen en drie broers over. Zijn jongste zusje moest nog worden geboren. Het leven op de boerderij ging door. Op 12 jarige leeftijd vond hij dat de “knecht” weg moest. Zo gebeurde het. Hij nam grotendeels de verantwoordelijkheid op zich. De sterke verhalen uit die tijd, met 200 kilo op de rug de trap op, drie dagen en nachten ploegen, een paard dat op zijn stem alles deed etc. zeggen wel iets over hem. Eigenlijk was geen uitdaging hem te groot.

Toen hij op 27 jarige leeftijd, na 10 jaar verkering, met zijn grote liefde, zijn Annie en oos mam, trouwde leek het geluk hem toe te lachen. Vier zonen en een dochter werden geboren. De dochter onder zijn motto “De aanhouder wint”. Dit motto tekende hem. Hij had vaak, ook door de tijdsgeest ingegeven, een uitgesproken mening. Wanneer het echt nodig was had hij ook de noodzakelijke flexibiliteit. De jaren zestig en zeventig waren heftige tijden. Een nieuw huis gebouwd in Leveroy, een nieuwe ruilverkavelingsboerderij op het Vlakwater, vijf opgroeiende kinderen allemaal zaken om trots op te zijn.

In 1973 sloeg het noodlot echter voor de eerste keer toe. Bij oos mam werd voor de eerste keer kanker geconstateerd. Hier hebben we gezien hoe een “sterke” vent ook op het gebied van opoffering “sterk” kan zijn. Zijn drive bleef hetzelfde maar hij was er nadien altijd voor oos mam. Tijd of geen tijd ging hij, als oos mam weer eens in het ziekenhuis lag, altijd twee maal per dag naar haar toe. Als mam thuis was kwam hij regelmatig naar binnen om samen te kaarten of koffie te drinken.

Na hun gezamenlijke mijlpaal, 25 jaar getrouwd, ging het snel bergafwaarts met oos mam. Oos pap gaf toen al aan dat hij nooit meer een andere vrouw zou willen hebben. Annie was van hem en bleef van hem. Zo gebeurde het. Het verlies van een kleinzoon, Teun, heeft hem ook zeer geraakt. Dat een van zijn zonen, ondanks voor hem zeer uitzonderlijke excuses zijn eigen, ook voor ons onbegrijpelijke, weg is gegaan heeft hem pijn gedaan. In al deze jaren heeft hij op zijn eigen humoristische manier genoten van zijn overige kinderen en kleinkinderen. Vooral op de kinderen van Giel en Maria waar hij, op een onvoorstelbare positieve manier, bijna 26 jaar is verzorgd, was hij erg trots.

Opa was muzikaal totaal aritmisch en toch heeft zijn leven een bijzondere cadans gehad. Hij heeft zijn leven ingedeeld in periodes van ongeveer 26 jaar. Hij was 27 jaar toen hij trouwde, hij is samen met oos mam ruim 26 jaar getrouwd geweest en hij heeft ongeveer 26 jaar samen met Giel en Maria en later de kleinkinderen op het Vlakwater lief en leed gedeeld. Veel ritmischer kun je een leven niet opdelen.

Ook hierin was hij speciaal ondanks dat bepaalde zaken gewoon gebeurden.

Opa heeft met zijn GBV, Gezond Boeren Verstand, een aantal zelf bedachte levenswijsheden op ons overgebracht. Twee levenswijsheden willen we met jullie delen. De eerste was hoe hij met “adviseurs” om ging. Hij had hier zijn eigen ideeën over. Hij gaf altijd naar ons aan dat je goed moest luisteren naar die mensen maar vooral je GBV moest blijven gebruiken. De kunst was om er die zaken uit te halen die bij je bedrijf pasten. Een andere levenswijsheid heeft hij ons al twintig jaar geleden bijgebracht. Deze bestond uit zijn one-liner: “Straks zijn er geen oude mensen meer maar met wat geluk zijn wij dat.” Hij is ruim 85 jaar geworden. Op dat punt heeft hij dus het nodige geluk gehad.

Hij ging als oos pap en oos opa voor zijn zaken. Je wist wat je aan hem had. Hij stond er als een eik met al zijn, terechte, trots. Pap, opa, rust zacht en geniet nu van het samenzijn met oos mam.
Kinderen en kleinkinderen