Moosdijk – Gabriëls, Agnes

Een liefdevolle herinnering aan

Agnes van de Moosdijk – Gabriëls

weduwe van Frans van de Moosdijk

Geboren te Leveroy op 17 juli 1924.
Overleden te Nederweert op 3 december 2014.

Na een plechtige Eucharistieviering in de parochiekerk van de H.Lambertus te Nederweert hebben wij mam bij pap te rusten gelegd op het kerkhof aldaar op 8 december 2014.

Als een bloem zo is het leven Het begin is teer en klein De een die bloeit uitbundig de ander geurt heel fijn Sommige bloemen blijven lang weer andere blijven heel even Vraag niet bij welke bloem je hoort: dat is het geheim van het leven.

Onze mam heeft lang mooi mogen bloeien.

Alleen de laatste maanden waren zwaar.
Haar ziekte kon ze niet meer overwinnen: haar lichaam was op!
Mam kon genieten van de kleine dingen: Vooral van haar bloemen in de tuin.

Ook genoot ze van haar 6 kleinkinderen. Heel trots was ze op haar achterkleinkind Mitch. Samen mochten wij in juli haar 90ste verjaardag nog vieren.

Mam werd op 17 juli 1924 in Leveroy geboren. Samen met haar twee zussen bracht zij haar jeugd door op de ouderlijke boerderij. Zij hielp mee op de boerderij en werkte daarnaast ook nog geregeld bij mensen in de buurt. Na haar huwelijk met pap gingen zij eerst in So-meren wonen. Kort daarna kregen zij een woning in Thorn. Hun oudste dochter Marij is hier geboren. In 1954 bouwden ze naast de ouderlijke boerderij van mam een woning aan de Deckerstraat te Leveroy. Daar werden nog eens vier kinderen geboren. Mam was altijd zeer gastvrij. Iedereen was welkom. Zij heeft met zorg en toewijding klaar gestaan voor haar man en kinderen. Mam heeft in haar leven heel veel geluk, maar soms ook groot verdriet ervaren. Toch bleef zij altijd vol goede moed. Toen de meeste kinderen het huis uit waren, verhuisden pap en mam naar de Geenestraat in Nederweert. Hier hebben pap en mam samen nog vele jaren kunnen genieten. Mam was heel blij als haar kinderen en kleinkinderen op bezoek kwamen. Vooral op haar achterkleinkind Mitch was ze zeer trots!

Wij zijn dankbaar dat wij haar zolang in ons midden hebben mogen houden. Wij willen haar niet graag missen, omdat wij van haar houden. Maar eens komt de dag dat wij haar moeten laten gaan. Ons verstand zegt dat het goed is, maar in onze ogen blinkt een traan.

Mam, bedankt voor alles!