Beenders, Math

Liefdevol herinneren wij ons

Math Beenders
Mathias Sebastianus Maria

echtgenoot van
Ine Beenders – van den Bercken

Geboren op 10 mei 1947 te Roggel
Overleden op 12 april 2013 te Leveroy

Pap werd geboren als jongste in een gezin van vijf. Zijn vader heeft hij al verloren op zijn eerste verjaardag. Mam leerde je kennen in 1971, en na jullie huwelijk in 1973 gingen jullie in Leveroy wonen. Eerst aan de Houtsberg, en later aan de Kelperweg.

Dit jaar zouden jullie 40 jaar getrouwd zijn, dit heeft niet zo mogen zijn. In 1997 werd de diagnose longfybrose gesteld, waardoor je wereldje met alles wat je wilde kleiner werd. In alles wat je deed was je perfectionistisch, en je uitspraak was steevast, “wat je doet, doe je goed, anders kun je net zo goed niks doen.” Wat je zelf maakte was voor eeuwig, half werk bestond immers niet. Hobby’s waren er genoeg. Tuinieren, tractors, alles waar techniek in zat. Samen met Roel er op uit, weinig shows werden overgeslagen. Je vond het
fantastisch dat je later ook samen met Roels vrienden van deze shows kon genieten. Veel sjaele zeiver werd er gedaan rondom de koelbox. Vakanties, daar gaf je niks om. Je was het liefste op de Kelperweg. En op zondag steevast de kleinkinderen om je heen. Samen buiten, en als het ging nog een klein blokje om. Je kon intens genieten van de kleintjes. Je was tevreden als je zag dat de kleintjes ook tevreden waren.

In juni 2012 sloeg het slechte nieuws in als een bom. Dit hadden we niet verwacht, had je niet al genoeg gehad? Dit wilden we niet horen. Maar je was vastbesloten om er voor te vechten. We merkten steeds meer dat het achteruit ging. Je weg naar de therapie-ruimte, zoals je de garage noemde, en waar je je graag terug trok, werd steeds moeilijker. Maar er was ook een lichtpuntje, je mocht de geboorte van je derde kleinkind Sven nog meemaken. Het deed je steeds meer pijn te moeten toegeven dat je niet meer mee kon hobbyen. In maart 2013 kreeg je longontsteking, en weer een opname volgde. Hier wilde je niet zijn, je wilde naar huis. Deze longontsteking kwam je slecht te boven. Dit herhaalde zich begin april weer. Het was teveel. Zoals je zei, “de accu is leeg.” Hierna ging het steeds verder bergaf. Je vond het moeilijk alles uit handen te geven, en over te moeten laten aan de anderen. Wat had je nog graag met mam gemopperd en met Roel meegepongeld in de garage, en samen met Ellen en Thijs van de kleinkinderen genoten.

Het heeft niet zo mogen zijn.

Pap het is goed zo. Rust nu maar uit. Bedankt voor alles, we zullen je missen!!! Hojje opa Leivere!!