Schoor van de – Rademaekers, Petronella

In dankbare herinnering aan
Petronella Maria Eliza
van de Schoor – Rademaekers
Nelly

echtgenote van
Andreas Jacobus van de Schoor

Zij werd geboren te Weert op 8 juli 1930 en overleed op 25 november 2012 op haar kamer in Zorgcentrum Rust in Roy te Stramproy. Na een plechtige uitvaartdienst op 1 december 2012 in de parochiekerk van de H. Willibrordus te Stramproy hebben we haar ter ruste gelegd op het R.K. kerkhof aldaar.

Voor uw hartelijke blijken van medeleven, tijdens haar ziekbed, na haar overlijden en bij de begrafenis, zeggen we u oprecht dank. Verder een speciaal woord van dank aan de medewerkers van Zorgcentrum Rust in Roy. Dankzij hen is het mogelijk geworden dat mam in de laatste weken samen met pap heeft kunnen zijn.

Andre, kinderen en kleinkinderen.

Mam is geboren op de Maaseikerweg en was trots te zijn gedoopt in de Martinuskerk. Op zeer jonge leeftijd verhuisd naar Stramproy op Wisbrook. Als oudste dochter werd haar jeugd sterk bepaald door het zorgen voor de rest van het gezin, bakken, wassen en de oorlog. Na een opleiding voor gezinszorg in Sittard ging ze werken in Roggel en omgeving. Veel fietsen naar al de gezinnen. Ze bewaarde goede herinneringen en vele goede contacten aan die tijd. Ze ontmoette Andre en trouwde met hem in 1964. Hierbij verhuisde ze naar zijn ouderlijke boerderij op Maxet in Leveroy. Ze hebben daar 45 jaar gewoond en met hard werken samen de boerderij gedraaid. De eerste jaren stonden in het teken van het opgroeien van de 4 kinderen, de bezoeken van Jos uit Amsterdam en het bijhouden van de bloemen- en moestuin. Uiteraard werd er gebakken, gebreid en ingemaakt. Nadat de koeien werden verkocht in 1989 was er tijd voor vakanties en een nog grotere tuin. Vanaf 1996 veranderde het nadat pap aan een rolstoel was gebonden en mam voor hem zorgde. De wereld werd kleiner, zeker nadat haar knieklachten toenamen. Gelukkig waren er inmiddels 8 kleinkinderen bij gekomen. Een knie operatie in 2009 had als gevolg dat ze beiden in Martinus Weert terecht kwamen. Pap kreeg zijn tweede beroerte en ze konden niet meer terug naar Leveroy. Mam verhuisde naar Stramproy, het dorp dat altijd zo belangrijk voor haar was gebleven. En pap volgde een half jaar later naar Rust in Roy. Ook hier was ze blij met haar planten bij haar appartement aan het Kerkplein. Elke dag met de rollator op bezoek bij pap en hem helpen met eten. Tenslotte werd de vitaliteit minder en is ze op 25 november na een ziekbed van enkele maanden heel rustig ingeslapen. Gelukkig kon ze in de laatste weken in Rust in Roy wonen en is ze nog veel samen met pap geweest. Nelly, mam en oma bedankt voor alles. We zullen je missen.