Beerens – Breukers, Martha

In liefdevolle herinnering aan
Martha Beerens – Breukers

Geboren 20 maart 1938 te Leveroy –  Overleden 10 april 2013 te Ospel

weduwe van
Harry Beerens
(7 mei 1929-22 februari 2011)

Op 15 april 2013 werd zij begraven op het parochiekerkhof te Ospel

Lieve mam,

Jouw eigen moeder overleed op de dag van jouw zeventiende verjaardag. Je hebt ons verteld wat een zware slag dat was voor jou en voor jullie hechte familie in Leveroy, waar je opgroeide als jongste in een bakkersgezin. Je bent je altijd verbonden blijven voelen met “Leivere”, ook nadat je in Thorn was gaan werken bij ‘de zusters’ in het klooster en later, na je huwelijk met pap, toen je in Ospel kwam te wonen.

In alles leefde je oprecht mee met je omgeving en met wie je dierbaar was. Met je familie, met je overleden zussen Judith, Lucie en Tiny en met je overleden broer Pierre. Met je neefjes en nichtjes, met wie je als tante zeer begaan was. Met pap en met het bedrijf dat jullie samen opbouwden. Met ons, jullie kinderen. En natuurlijk met de kleinkinderen, Silvester en Tobias. Allemaal mochten we rekenen op jouw onvoorwaardelijke liefde en bovenal jouw grote zorgzaamheid. Je hield van de natuur, van bloemen, vogels, katten en honden. En je was afkerig van kapsones. Gewoon gold in jouw wereld als een voorname kwaliteit. De merel stond bij jou het hoogst in aanzien. De serre was gevuld met bloemen en planten en Wanda, onze onstuimige, karaktervolle Rottweiler aan de Meyelsedijk, week niet van jouw zijde. We herinneren ons de aanblik van de bedroefde hond in zijn mand als jij niet thuis was. Dit beeld is voor ons een symbool geworden dat boekdelen spreekt. Als jij er niet was, werd je gemist. Je was het kloppende hart van ons gezin. Na het overlijden van pap twee jaar geleden, had je de draad weer opgepakt. Bezoek van familie en vrienden, logeerpartijtjes van Silvester en Tobias, de tuin, het ‘Ospels Uitje’ of de bijeenkomsten van de Heemkundevereniging: je genoot ervan. De winter duurde je te lang en al in februari verheugde je je op de lente. Het valt ons zwaar dat we, na een kort ziekbed, afscheid van jou moeten nemen. Dat komt veel te vroeg. Vaya con dios, lieve mam. Wat jij allemaal voor ons hebt gedaan, is buitengewoon.

We zijn je er intens dankbaar voor.
Niemand had beter voor ons kunnen zorgen dan jij.

Marc en Amela, Silvester Frank en Barbara Jeanny, en Danny, Tobias