Slabbers -Pijpers, Nel

De mens is gelijk een veldbloem. Zo bloeit zij, de wind gaat over haar heen, en niet langer bestaat zij of ze kent haar plaats niet meer.      PAP

Nel Slabbers -Pijpers
31 juli 1927 – 20 maart 2010
—Nel vanne Kloompemaeker—

Echtgenote van
Wiel Slabbers

Medeleven doet mensen goed, dat hebben wij mogen ervaren. Daarvoor en voor uw aanwezigheid bij het afscheid zeggen wij hartelijk dank.
Wiel Slabbers Henk en Marie-Louise, Gerrie, Johan en Rachma, Theo en Nel haar kleinkinderen

Dansend met pap ging mam door het leven,
Was er tegenslag, dan duurde dat maar even.
Niet altijd was zij even fit,
Maar ze vocht dan terug, met heel veel pit.

Graag was ze met mensen samen,
ze ging er naar toe of ze kwamen.
Familie of kennissen, groot of klein,
mam vond het allemaal even fijn.

De kroost van haar eigen,
daarover kon ze moeilijk zwijgen.
Vol trots vertelde ze over hun doen en laten.
Alles hield ze in de gaten.

Tot de laatste jaren, toen wist ze het niet meer.
Tegen deze ziekte had ze geen verweer.
Langzaam moe gestreden,
kwam de verlossing, waarvoor ze had gebeden.