Stienen, Lies

Heel bijzonder, heel gewoon
gewoon ons Mam, 0ns Oma.

Lies Stienen

Geboren 12 maart 1924 te Leveroy.
Overleden 3 januari 2008 te Geldrop.

Ons mam, ons oma werd 83 jaar geleden geboren in Leveroy. Als peuter verhuisde zij naar Sterksel op de Vlaamseweg. Daar heeft ze gewoond totdat ze trouwde. De eerste paar jaar woonde ze bij opoe en opa, daar zijn Nellie en Harde geboren. Daarna zijn ze in de Kapelstraat gaan wonen. Daar zijn alle andere kinderen geboren behalve Wil en ons Lieske, die zijn geboren toen we al in de Burg. Michelstraat woonden. Vandaar uit zijn de kinderen een voor een uitgevlogen, eerst de dochters en toen de zonen, behalve onze Tom die heeft tot 2003 tot haar grote plezier bij haar gewoond. Ons mam was een zorgzame moeder voor haar kinderen, schoonkinderen maar vooral voor de kleinkinderen. Heel bijzonder vond ze haar vijf achterkleinkinderen. Haar grootste hobby was creatief bezig zijn. Voor ons maakte ze altijd alle kleren, ze was heel trots (en wij ook) dat we er modern bij liepen. Uren zat je dan bij haar aan tafel te wachten totdat jouw jurk, broek of jas klaar was. Dan vertelde ze ook haar verhalen. Ze wist over veel dingen van alles te vertellen.
Verder breide, haakte en borduurde ze dat het een lieve lust was voor iedereen die bij haar aanklopte. De Welfare heeft veel van haar gebreide sokjes gekregen. Haar vingers stonden nooit stil, behalve als ze las dan was ze diep in het verhaal verzonken. Ze bezat dan ook een brede kennis over allerlei zaken. Veel bewondering hadden wij voor haar toen ze na haar 50e nog het rijbewijs haalde.

Ze werd daardoor heel zelfstandig en croste in haar autootje overal naar toe “alleen” maar vooral met onze Tom. Wij konden altijd een beroep op haar doen om op te passen. Vele uren heeft ze op onze kinderen gepast soms tot diep in de nacht, het maakte haar niets uit.

Heel lastig vond ze het toen ze ziek werd en steeds meer moest gaan inleveren. Daardoor moest ze kleiner gaan wonen in de bejaardenwoning aan de Dominee Kremerstraat. Maar ook daar ging het snel minder en mocht ze na twee jaar naar het Nicasiushuis. Na een liefdevolle verzorging aldaar werd het al snel duidelijk dat ze beter naar Zorgcentrurn “Akert. in Geldrop kon gaan. Ook daar is ze heel Hef verzorgd maar doordat ze er achter kwam dat ze nooit meer zou kunnen lopen, waar ze heel verdrietig over was, ging het snel achteruit. Tot het laatst toe wilde ze ons sparen door er niet teveel over te zeggen tegen ons. Mam, oma overgroot oma  bedankt voor wie je was. …..  Ons mam ons Oma ,

Dank u wel voor uw warme belangstelling.
Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.