Geraats, Leonard

Belangrijk is niet alleen de weg die je gaat maar ook het spoor dat je achterlaat.
Een dierbare herinnering aan

Leonard Geraats
“Lei van Nieës”

Lei werd geboren in Leveroy op 24 september 1918. Na een liefdevolle verzorging is hij op 20 november 2003 overleden in het verpleeghuis Sint Martinus te Weert. Na een plechtige eucharistieviering in de H. Barbarakerk te Leveroy hebben we hem op 25 november 2003 daar begraven op het parochiekerkhof.

Meeleven doet mensen goed. Dat heeft Lei tijdens zijn ziekte en wij nu in deze dagen van afscheid nemen mogen ervaren.

Daarvoor willen wij u hartelijk danken.
Fam. Goertz-Geraeds. Clemens & Mama

Ruim 85 jaar geleden werd Leonard geboren in Leveroy als derde in een gezin van later vier kinderen. Lei, zo werd hij al snel genoemd, maakte ook bewust de oorlogsjaren mee en uit die tijd hield hij enkele goede vrienden over. Samen met zijn twee broers en zijn zus hielden ze het boerenbedrijf van de ouders in stand. Lei zijn taak was het werken met paarden. Geen paarden-markt in de regio werd overgeslagen en zo duurde het niet lang of heel veel mensen kende Lei van Nieës. De liefde voor het Belgische trekpaard is uit die tijd van zijn leven overgebleven. De schutterij dat was zijn grote hobby met daaraan onlosmakelijk verbonden het meeschieten op de Oude Limburger en het winnen daarvan. Drie keer behoorde hij tot het winnende zestal. Lei zijn leven ging niet altijd over rozen, toch was hij een tevreden man. Een echt gezelschapsmens, altijd interesse tonen voor de medemens en al heel zeker als die uit Leveroy kwamen. Na zijn hersenbloeding liet hij iedereen versteld staan. Met behulp van Elly leerde hij weer lopen en kon weer naar huis. Daar heeft nog vier jaar op zijn vertrouwde plek kunnen wonen.Toen zijn gezondheid hem drie jaar gele-den verder in de steek liet was opnieuw opname in St. Martinus nodig. Lei had het daar prima naar zijn zin en ook daar maakte hij al gauw kennis met tal van mensen. Als zus Lies en neef Clemens hem bezochten moesten ze maar al te vaak op zoek naar Lei. Hij was meestal op pad, een praatje hier en een babbel daar, ze kenden hem allemaal.

De zondagen waren echt een feest voor Lei want dan kwam Clemens hem halen om naar zijn eigen Leveroy te gaan.

Wij zullen hem missen