Gemeentelijke herindeling voor “Een blamage voor de democratie!”

• Voorzitter van de Gemeenschapsraad Tjeu Kessels (links), pastoor Nijhof en Lei van Roij: ”Onafhankelijk van de herindelingsplannen, willen de mensen van Leveroy zichzelf blijven. Daarom was het beter geweest dat ons dorp bij één gemeente was gaan horen, dan zoals nu voorzien is bij twee” (Foto: Jac Brunenberg).

LEVEROY – Het door gemeentegrenzen verscheurde dorp Leveroy weet niet beter. De splitsing schijnt een historisch noodlot te zijn dat op het dorp drukt en waar men bij de komende gemeentelijke herindeling van Noord- en Midden-Limburg onderuit had hopen te komen. Maar niets is minder waar. Er is veel over gesproken, er is een onderzoek onder de bevolking van Leveroy gehouden en de gemeenten Nederweert en Heythuysen (Baexem komt bij Heythuysen) beloerden elkaar met argusogen. Maar nu de Tweede Kamer zich heeft uitgesproken, lijkt het lot van Leveroy beslist: het blijft een gespleten dorp. Van de ongeveer duizend inwoners gaan er na de herindeling nog zo’n 130 tot de gemeente Heythuysen behoren, terwijl de rest bij Nederweert komt. ”Een blamage voor de democratie”, noemt pastoor Nijhof dit besluit. Met hem, Tjeu Kessels en Lei van Roij, alledrie van de plaatselijke Gemeenschapsraad hadden wij een gesprek over wat die van Leveroy nu eigenlijk zelf precies willen.

Pastoor Nijhof vertelt dat de scheiding in het dorp bijna historisch genoemd kan worden. ”ik heb mij laten vertellen dat die dateert uit de tijd dat de heren van Weert en Hom hun grenzen trokken bij een kapelletje dat hier ergens in het midden van het dorp stond. En die splitsing is eeuwen gebleven, met alle trieste gevolgen van dien”. De drie gespreksgenoten noemden de ”oplossing” die nu uit de bus is gekomen ”een slechte oplossing”. Omdat de bewoners van Leveroy hier niet om gevraagd hebben.

ONDERZOEK

Zo heeft de Gemeenschapsraad van Leveroy een onderzoek uitgevoerd naar de wensen die op dit gebied onder de bewoners van Leveroy leefden. Daarbij kwam naar voren dat 98% per se wilde dat men tot één gemeente zou gaan behoren. Daarbij koos 88% voor Nederweert. Pastoor Nijhof vindt dit een begrijpelijke uitkomst, omdat dit ongeveer aangeeft in welk gedeelte van het dorp deze mensen tot nog toe gewoond hebben en met welke gemeente men te maken had. ”Maar gek is het ook weer als je bedenkt dat men voor zaken als het postkantoor, artsenbezoek én scholen, voor ongeveer 95% op Heythuysen gericht is”.

Heythuysen ligt op 31/2 kilometer afstand, terwijl Nederweert zich op 10 kilometer afstand bevindt. Maar hoe de voorkeur van de inwoners zich ook uitspreekt, over één ding waren de meeste mensen het in het onderzoek eens: men wilde ’n dorp dat bij één gemeente zou behoren. En dat gaat nu andermaal niet door.

LIEF PLAN

Lei van Roij: ”Door die splitsing loop je telkens tegen problemen op. Zoals verenigingen die met nieuwjaar of Koninginnedag op twee plaatsen hun gezicht moeten laten zien. Voorheen moest je ook in drie gemeenten subsidie aanvragen, maar dat is gelukkig veranderd na het bestuursconvenant. Maar bij verkiezingen bijvoorbeeld, krijg je op deze manier nooit een zuiver inzicht in de stemmen verhoudingen, omdat het dorp versnipperd is. Tjeu Kessels, als voorzitter van de Gemeenschapsraad voegt er aan toe: ”Ik begrijp de gemeenten niet. De plannen die ze bij de Provincie hebben ingediend, waren veel te lief en er werd geen rekening gehouden met de wensen van.de bevolking. Als Gemeenschapsraad hebben wij ons best gedaan en zullen wij ons nu beraden hoe wij verder moeten. Mogelijk nog een brief naar de Eerste Kamer, voordat die in september nog als laatste instantie het licht op groen gaat zetten voor de definitieve herindeling”.

Pastoor Nijhof peinst een beetje triest: ”De kans om van Leveroy^én dorp te maken, blijft nu het tot twee gemeenten blijft behoren, wel voorgoed verkeken. Parochieel gezien blijven wij bij het dekenaat Heythuysen, maar gemeentelijk blijf je belachelijke situaties houden; bijvoorbeeld als er ergens een feest in een bepaald deel van Leveroy wordt gehouden en de ene gemeente het woord moet voeren voor de andere gemeente. Het is jammer dat men deze kans tot werkelijke eenwording voorbij heeft laten gaan”.

ONEIGENLIJKE DOELSTELLINGEN

Kessels vraagt zich af wat de herindeling voor zin heeft, als je toch met een versnipperd dorp blijft zitten. Van Roij vult aan: ”Een van de doelstellingen van de gemeentelijke herindeling was om de dorpen als eenheid bij elkaar te laten. Maar dat is hier duidelijk niet gebeurd en daarom is dit een oneigenlijk besluit en kan deze kans nu wel eens voor jaren verkeken zijn”.

Pastoor Nijhof besluit: ”Het volk van Leveroy heeft hier nooit om gevraagd. Praktisch gezien zou een aansluiting bij Heythuysen logisch zijn geweest. Alle
energie en kosten zijn nu voor niks geweest”. En met een knipoog: ”Hopelijk doen ze het bij een volgende herindeling beter”. Kessels en Van Roij geven tot slot aan dat Leveroy zichzelf wil blijven. Woningbouw voor de eigen mensen en juist zoveel dat er een leefbaar dorp blijft bestaan. Een heet hangijzer is verder nog de drukke weg door de kom van het dorp, waar de afgelopen weken maar liefst drie ongelukken plaatsvonden. Al jaren pleit men voor het verleggen van deze weg om het dorp heen. In ieder geval willen de ruim 290 gezinnen van Leveroy als één dorp verder, onafhankelijk van de gemeente waarbij men toevallig wordt ingedeeld. En daar zal de Gemeenschapsraad voor blijven werken.