Avoadje ’Leivere’: amusante marathon

* Dameskoor Cantate, voor de gelegenheid omgedoopt in ’Kan Kwake’: Leveroy moet de winkelende vrouw toch méér kunnen bieden?

Derde serie Bonte Avonden binnen kwartier uitverkocht!
Avoadje ’Leivere’: amusante marathon

Van onze verslaggever
HENK SCHROEN LEVEROY –

De kaartjes waren anderhalve week geleden binnen een kwartier uitverkocht. Om grote teleurstelling in Leveroy te voorkomen, besloot fanfare Concordia inderhaast om van de generale repetitieavond, afgelopen vrijdag, een extra derde voorstelling- van. de Bonte Avond te maken.

Duizend zielen telt liet kerkdorp, en van die mensen werkten er 116 mee aan hun bonte avond. Vrijdag, zaterdag en zondag een uitverkocht huis met – ruw geschat – 300 stoelen en nog wat staanplaatsen. Dus kim je op je vingers uittellen dat weinig “Leiversen” hun bonte avond hebben gemist. Maar ook uit Nederweert en Heythuysen vonden velen een 4-uur durende zit alleszins de durende zit alleszins de moeite lonend, Die belangstellenden moet het opgevallen zijn dat in kleinere gemeenschappen een plaatselijk dialect beter bewaard blijft.

Die Bonte Avond was leuk. Terend op het motto ‘waar een kleine plaats fgroot in kan zijn’kreeg de zaal amusement voorgeschoteld, zonder de glitter en glamour waarmee elders wel kwistig wordt gestrooid. Dat hoeft ook niet. Het publiek komt om plaatsgenoten leuke dingen te zien en horen zeggen. De succesformule waaraan niet moet worden gesleuteld.

Die artiesten beperken zich bewust tot hetgeen bij de bakker of in de kroeg het gesprek van de dag is (geweest). En ze spelen niet zelden zichzelf. Dat typisch plaatselijke is eens te meer garantie-bewijs voor een aandachtig gehoor. Voorbeeldje: een televisie-toestel wordt geïnstalleerd en even later verschijnt Uur-
lijk journaal volgt. Met stratenmaker Bart Houben, die zijn ogen uitkijkt als een paar hoog gehakte damesbenen voorbij flaneren. Het zijn dagelijkse gebeurtenissen, maar ze werken juist op dat moment op ieders lachspieren. Natuurlijk ontbrak ook de dorpspolitiek niet. Man en paard werden zonder aan-ziens des persoons genoemd. Humor zonder zeefje. Pastoor Jan Nijhof zal het zijn parochianen graag vergeven dat de naam van zijn hoogste baas af en toe werd gebruikt om een sketch kracht bij te zetten. De Chalins volgden melodieus en met leuke teksten het door de Stramproyse Mooshoofpaadzengers gebaande pad en ook de muzikale omlijsters hadden de noten goed op een rij.

Na een van de optredens verzuchtte iemand: „Kerd-ju, det waas haard’ Dat mag, redeneert Leveroy. Of zoals presentator Jacq Verlaek in zijn afsluitende babbel zei: „Zoiets moet kunnen tijdens een Bonte Avond. Het is in elk geval niet de bedoeling geweest iemand te kwetsen.” Leveroy weet dat en daarom kunnen ’slachtoffer’ en *artiest’ even later op elkaars gezondheid proosten, legt een van de deelnemers uit De artiesten van het uitgelopen weekeinde verkoper vandaag weer brood, stropen hun mouwen op ter gemeentesecretarie of beginnen aan de afwas. Over een jaar zijn ze weer artiest.