Frenken, Jacobus

Ter dankbare nagedachtenis aan

Jacobus Hubertus Franciscus Frenken

Geboren te Leveroy op 2 februari 1907, overleed hij op 24 februari 1974 in het St. Jans-gasthuis te Weert. Na een plechtige Eucharistieviering werd hij te ruste gelegd op het Parochiekerkhof te Leveroy, op 28 febr. 1974.

In onze tijd van prestigedwang en prestatieneurose doet het weldadig aan een eenvoudige, stille mens te ontmoeten, die tevreden is met de kleine dingen die er zijn. Zulk een ongekunstelde, eenvoudige mens was Sjaak Frenken. Hij had geen behoefte om grote dingen tot stand te brengen. En hij verwachtte.. ook niet dat anderen dat voor hem deden. Daarom was hij altijd kinderlijk blij met hele kleine attenties, die hij kreeg van zijn huisgenoten en familie.

En hij was er hen dankbaar voor, alsmede voor de zorgende aandacht die hij jarenlang van zijn directe omgeving ontving. Die dankbaarheid uitte hij niet met veel woorden of grote daden, maar met een opvallende zorg voor degenen met wie hij samenleefde. Hij was vaak overbezorgd voor zijn huisgenoten, bang zelfs dat hen iets overkwam. Want hij hield veel van hen, omdat men ook goed was voor hem. Sjaak Frenken was een tevreden mens, tevreden met de goede verzorging die hij thuis kreeg, tevreden met zijn werk, tevreden met zijn leven. Jammer dat dit leven zo snel afbrokkelde door een ziekte waar wij niet tegen opgewassen zijn.

Wij willen hem eren op dit gedachtenis prentje voor alles wat hij toen hij nog kon deed voor onze gemeenschap, als trouw lid van het kerkelijk zangkoor en de plaatselijke fanfare, waarvan hij ook nog vele jaren bestuurslid was. Ook hier gaf hij zich zoals was, zonder ophef van woorden, maar altijd op zijn post. Naast dit alles was onze dierbare overledene een diep gelovig mens. Geloven was voor hem geen punt van discussie. Hij deed zijn plicht als gelovige, zowel in als buiten de kerk en bij de zondagse misviering in de parochiekerk ontbrak hij nooit. Moge God hem dan ook geven wat beloofd is nl. vrede en geluk voor altijd. Moge zijn trouw in God een antwoord vinden, het mooiste antwoord dat een mens zich dromen kan, een antwoord dat definitief is nI. Wie gelooft zal !even, wie op het kompas van Jezus Christus vaart, zal leven, ook al is hij gestorven. Moge Sjaak Frenken rusten in dit antwoord. Hij heeft het gehaald. Wij zijn nog onderweg. Misschien hebben we hem nodig. Laten wij hem daarom niet vergeten.
Voor de vele blijken van medeleven tijdens de ziekte, het overlijden en de begrafenis van onze dierbare overledene, zeggen wij U hartelijk dank.

Leveroy, 28 februari 1974.
Familie Frenken