Coenen, Dominicus

Ter dankbare nagedachtenis aan

DOMINICUS HUBERTUS COENEN

weduwnaar van

MARIA HUBERTINA VAN APPEVEN.

Geboren te Montfort op 21 april 1888 en overleden In het verzorgtehuis ,,St. Camillus” te Roermond op 16 februari 1974. Na een plechtige eucharistieviering hebben we hem te ruste gelegd op het parochiekerkhof te Leveroy, op woensdag 20 februari 1974.

Met de dood van Dominicus Coenen is een begaafde mens heengegaan, een mens die vooral door zelfstudie een brede, algemene ontwikkeling had die zich toespitste op de kennis der natuur en de biologie. Deze kennis hield hij niet voor zichzelf, maar hij strooide er kwistig mee, zodat zowel ouderen als kinderen boeiend konden luisteren naar zijn verhaal. Dat verhaal was dan als een loflied op Gods’ schepping. Want wetenschap en geloof hadden in deze eenvoudige autodidact een eenvormige gestalte gekregen. Daarom was hij altijd zo dankbaar voor alles wat er in de natuur, in bos en veld, te genieten was. En vandaar is ook te verklaren zijn diepe godsvrucht en godsdienstzin, waarvan hij recht uit het hart getuigde, zonder menselijk opzicht.

Diezelfde dankbaarheid had hij voor het leven, voor het bestaan, dat hij zag als een gave en dat hij voor zichzelf maakte tot een opgave. Daarom ook bleef hij tot de laatste dag van zijn leven bezorgd voor alles wat hem was toevertrouwd, zijn kinderen en kleinkinderen,

 hun doen en laten, hun werk, geloof, vreugde en verdriet. En zo was hij een echte goede vader, die ze nooit zullen en kunnen vergeten. Dominicus Coenen heeft lang geleefd. Meer dan 85 volle jaren heeft hij mogen genieten van, wat hij noemde, ,,de Schepper mij heeft toebedeeld”. Zijn einde kwam vrij onverwacht. Juist op dezelfde dag waarop hij tien jaar geleden afscheid moest nemen van zijn echtgenote, met wie hij zovele jaren, in trouw en liefde, had samengeleefd. En zoals hij toen in groot geloof deze slag heeft verwerkt zó vraagt eenzelfde geloof van ons dat wij ons gewonnen geven aan deze dood, omdat wij weten dat vader nog leeft. Want wie gelooft zal leven, ook al is hij gestorven. Deze goddelijke garantie geeft ons de bijna ongelooflijke, maar wei zekere wetenschap dat vader nu samen met moeder voor altijd gelukkig leeft bij de Schepper. Moge hij rusten in vrede.

Voor Uw medeleven bij de dood en de begrafenis van onze dierbare overledene, zeggen wij U hartelijk dank.

KINDEREN EN KLEINKINDEREN

Leveroy, 20 februari 1974