Heijnen – Wetemans, Barbara

Ter dankbare nagedachtenis aan

BARBARA MARIA WETEMANS

weduwe van
HENRICUS HEIJNEN

geboren te Grathem op 30 januari 1896 en overleden te Leveroy op 6 november 1973, waarna ze op 10 november 1973 is begraven op het kerkhof van de St. Barbara-parochie te Leveroy.

Op weg naar huis, na een middag van gezellige ontspanning bij de bejaardenvereniging te Leveroy, is moeder plotseling gestorven. Dit onverwachte sterven doet ons pijn, omdat we zonder enige voorbereiding ineens een lege plaats hebben in ons midden. Maar van de andere kant is zulk een dood voor de overledene een gelukkige dood. Natuurlijk hadden we haar nog vele jaren gegund, maar wat niemand deze goede vrouw en moeder toewenste was een lang ziekbed. Zeker niet omdat we allen heel goed weten dat zij elke dag klaar was om te sterven, want God was haar leven, het gebed was haar troost, de rozenkrans was haar wapen, Maria was haar moeder, de Kerk was haar lief. Alle diensten met Allerheiligen en Allerzielen, vlak voor haar dood, heeft ze nog meegemaakt. Trouwens, ze was altijd gelovig present om met heel de gemeenschap te bidden, te danken, te vragen. Haar zorgen en de zorgen van haar kinderen vertrouwde zij toe aan onze Lieve Heer. Vanuit dit diepe geloof dat zij beleefde en uitsprak zonder enige reserve, heeft ze haar leven geleefd als vrouw, als moeder. Bescheiden en eenvoudig verrichtte zij haar taak. En zonder pretenties was ze gewoon heel goed voor haar kinderen en kleinkinderen. Ze leefde met hun zorgen mee en met hun vreugde, met hun Hef en leed.

Barbara Wetemans is in haar lange leven overeind gebleven als een sterke vrouw, ook toen zij in 1959 een dochter van 28 jaar moest teruggeven aan de Heer, ook toen zij in 1967 vrij plotseling afscheid moest nemen van haar echtgenoot, terwijl ze gehoopt had nog vele rustige jaren met hem te mogen samenzijn. Ze bleef sterk in het geloof, in het gebed, ze bleef dankbaar voor alles wat haar kinderen haar teruggaven aan hartelijkheid, aan meeleven, aan eerbied.

Laten wij ook dankbaar zijn, omdat we zulk een sterke vrouw, zulk een goede moeder en grootmoeder hebben gekend en in ons midden hebben gehad. Haar grootste vreugde zal nu zijn dat wij haar voetsporen volgen, op de ons eigen wijze. Zij heeft bereikt waarvoor ze leefde en waarvoor ze uren heeft gebeden n.l. het eeuwige gelukkige leven bij God, haar en onze Vader.
Voor de vele blijken van medeleven bij het overlijden en de begrafenis van onze dierbare overledene, zeggen wij U hartelijk dank.

FAMILIE HEIJNEN
Dorpstraat 44.