Vossen – Frenken, Anna

Ter dankbare nagedachtenis aan

ANNA CATHARINA FRENKEN

weduwe van
LAURENTIUS VOSSEN

Geboren 27 november 1892 te Leveroy, overleden op 21 september 1973 in het St. Jans-gasthuis te Weert en begraven op 25 september 1973 op het parochiekerkhof van St. Barbara te Leveroy.

Als we ons Anna Catharina Vossen-Frenken herinneren, zal zeker onze eerste gedachte zijn dat we een bezorgde, moedige en gelovige vrouw verloren hebben. Ze mocht bijna 81 jaar leven. ”Een mooie leeftijd” zeggen wij. Dat is het ook, zeker als zo’n leven zinvol is geweest en veel heeft betekend voor anderen. Dit kunnen we gelukkig zeggen van onze dierbare overledene. Toen ze in 1938 trouwde met Laurentius Vossen werd haar meteen de zorg van een volledig gezin toevertrouwd. Voor dat gezin heeft zij als ’n echte goede moeder gezorgd met grote ijver, liefde en toewijding. Rusteloos was haar leven, rusteloos ook haar werken; ze was altijd bezig en had zelfs plezier in haar werk waardoor ze kon zorgen voor man en kinderen zonder zichzelf te zoeken. Door haar moed en wilskracht moet zij ook wel een bijzondere steun zijn geweest voor haar geliefde echtgenoot, met wie zij gelukkig leefde, werkte en zorgde, totdat hij enkele jaren geleden haar voorging in de dood. Kenmerkend voor haar was dat zij dit verlies met haar helder, nuchter verstand wist te verwerken, terwijl ze er toch in haar

hart veel onder geleden heeft. Maar daar liep ze niet mee te koop, want zelfbeklag kende ze helemaal niet. Ook niet toen ze de laatste maanden ziek was en soms veel pijn moet hebben geleden, ’t Was net alsof ze haar eigen leed gewoon nuchter constateerde zonder te klagen of beklaagd te willen worden.

“Och dat beetje” zei ze dan “gaat wel weer over”. In deze woorden schuilt haar grootheid en kracht, temeer nog omdat we weten dat in deze sterke vrouw schuil ging een groot geloof, waarmee ze zich heel gemakkelijk en ais vanzelfsprekend kon overgeven aan een goddelijke Vader die aan het einde van dit leven op ons wacht.

Er is natuurlijk droefheid om haar dood, maar ook grote dankbaarheid bij haar kinderen voor alles wat zij aan zorg, moed en geloof gegeven heeft aan hun vader en aan hen.

En omdat wij weten en aanvaarden dat zorg, moed en geloof juist datgene is wat God van ons wil, bidden wij nu vol vertrouwen dat de grote Vader haar zal opnemen in zijn eeuwig leven.

Voor Uw belangstelling en Uw blijken van medeleven tijdens de ziekte, het overlijden en de begrafenis van onze dierbare overledene, zeggen wij U hartelijk dank.

Familie Vossen Familie Frenken