TER VROME GEDACHTENIS AAN

Henricus Joannes Emmanuel Beckers

Lid van de aartsbroederschap der H Familie

geboren te Montfort 21 februari 1934, na een langdurig, geduldig gedragen smartelijk lijden, gesterkt door de HH. Sacramenten der stervenden, te Leveroy naar een beter leven heen-gegaan in de vroege morgen van het feest, waarop de kerk de glorievolle Hemelvaart van haar Heer gedenkt, op 7 mei 1959.
In zijn frisse sterke jeugd ging hij door liet leven, vol levenslust en energie. Wie zijn uiterlijk zag vermoedde een ongegeschokte gezondheid. Eu wie met hem in aanraking kwam, werd als vanzelf getrokken door de adel van zijn karakter en de eenvoud van zijn ongekunstelde godsdienstzin. Maar op de leeftijd gekomen waarop een jonge man staat voor de vervulling van zijn zoetste levensdromen, kwam God in zijn leven tussenbeide. Hij vroeg hem het offer van dit alles …

De schaduw van het kruis viel over zijn leven om niet meer te wijken. Zijn lijden zou spoedig uitgroeien tot een voortdurend en onbloedig martelaarschap in heel zijn lichaam. De ernst van zijn toestand kon niet lang voor hein verborgen blijven. Zijn sterke, onstuimige wil, waarvoor vroeger geen werk of inspanning te zwaar was geweest, kwam nu te staan voor de moeilijkste beslissing van een mensenleven, zich zelf volkomen over te geven aan Gods H. Wil. Manmoedig is hij de koninklijke weg van het kruis gegaan en heeft zo dag aan dag gewonnen aan gelijkvormigheid met Christus. Totdat hij op het einde St. Paulus mocht nazeggen: Ik verlang ernaar van dit lichaam losgemaakt te worden en met Christus te zijn. Zovelen die hem bezocht hebben, zullen ’t getuigen, dat zij, in plaats van hem te troosten, zelve getroost naar huis gingen. Zo legde de goede God reeds tijdens zijn leven een eeuwige glans over dit lijden.

Beste Hein, uw vader en moeder, uw broers en zusjes zullen je nooit vergeten. Weest gij voor hen een voorspreker bij God, opdat zij het offer, dat God van hen vroeg, blijven dragen, zoals gij het uwe gedragen hebt. Spreek ook voor ons ten beste, voor je vrienden en voor heel de jeugd van Leveroy, dat het geloof in hen bewaard moge blijven. Rust in vrede. Tot weerziens in de hemel.